Gelukkig hebben we de foto's nog : De zelfgekozen dood van mijn broer

Marcel Langedijk

Vlak na de geboorte van zijn dochter heeft Marcel weer contact met zijn broer Mark. Het contact is vers­lech­terd door diens aanhou­dende alco­ho­lisme. Maar Mark heeft nieuws : hij blijkt al een jaar bezig om eutha­nasie te regelen. Dat is hem gelukt en het gaat binnen­kort gebeuren.
In Gelukkig hebben we de foto’s nog beschrijft Marcel Langedijk de onver­mi­j­de­lijke dood van zijn broer. Mark hield in de laatste fase van zijn leven een dagboek bij. Fragmenten daaruit tonen de hart­ver­scheu­rende momenten van iemand die niet zonder drank kan, maar ook niet kan leven met de alcohol, zijn depres­sies en angsten, zonder uitzicht op verbe­te­ring.
Het verhaal van deze minder bekende vorm van eutha­nasie deed voor publi­catie inter­na­tio­naal al veel stof opwaaien. Het boek is een persoon­lijk verhaal over het verliezen van een dier­bare : het onge­loof, de herin­ne­ringen, het verdriet, het afscheid, maar ook de vraag : hoe goed ken je iemand eigenlijk ?

​Uitgeverij Q
ISBN 978 90 214 0700 5
165 pages